....

  امروز یعنی پنج بهمن وارد سی و هفتمین سال زندگیم شدمیعنی ۳۷ تا بهار ۳۷ تا تابستون ۳۷ تا پاییز ۳۷ تا زمستون بخوای حساب کنی ادم خیلی هم عمر دور و درازی نداره  و در اصل مثلا یک راهی رو تو ذهن هزار بار بلکه بیشتر میروی و برمیگردی اصلا همه این سالها رو خرد کنی به ماه ها و هفته ها و روزها و ساعتها و لحظه ها تازه میفهمی در مقایسه اون رقم ریز ۳۷ اوه خیلی هم عمر کردی  همین فروردینی که گذشت تموم نمیشد حداقل توش اندازه یکسال زندگی کردیم  بودن با کسی دوستش داری قشنگیش به کش اومدن و از دست در رفتن همین لحظه ها و ثانیه هاست یهو انقد غرق حرف زدن و شعر خوندن میشی که چندین بار چای سرد میشه و از نو چایی میریزیم دلم میخواد یهو برگردیم ببینم اوه چندین ساله که بهار و پشت سر گذاشتیم و کلی لذت بردیم دلم تنگه همیشه برای معصومیت چشماش برای بوی نفسها دلم تنگه حتی وقتی کنارمه .... .......

بیچاره دچاره تو را جز تو چاره چیست؟ .......

«در اثبات دوست داشتنم چهار گواه دارم، در حالی که برای همه چیز دو شاهد کافیست؛ تپش قلبم، لرزش بدنم، سستی جسمم و بند آمدن زبانم.»

از وبلاگ http://lowpass.blogfa.com

.......